Praktijk Atelier Beeld-element
Beeldend in je element
Curriculum en Contact
Het gezicht achter Beeld-element
Achter de naam Beeld-element, schuilt het gezicht van Carola Mussche-Gommers (geboren in 1970).
Mijn belangrijkste kinderjaren woonde ik in een dorp met een omgeving van verwilderde natuur. Eindeloos heb ik daar in de rietvelden rondgezworven en contact gezocht met de wind en het water, de kikkers en de ganzen. Om even uit te rusten van mijn nomadische avonturen, kroop ik graag in de beschutting van een holle knotwilg. Tot op de dag van vandaag heb ik een speciale connectie met de wilgenboom. Het is mijn axis mundi geworden. Op de leeftijd van 10 jaar ben ik verhuisd naar een stad en kwam er een einde aan mijn spelen in de wildernis. Mijn jeugdjaren kenmerkten zich door aanpassing en overleving. Diep in mij groeide een parel van verlangen. Zoals in een oester, onzichtbaar, verborgen en beschermd. Tot de tijd rijp en veilig was om mijzelf te openen.
In 1993 ben ik afgestudeerd aan de Hogeschool voor Creatieve therapie (nu vaktherapie) te Nijmegen.
Enkele jaren later heb ik ook mijn beroepsregistratie tot beeldend vaktherapeute behaald. Ik ben lid van de volgende beroepsverenigingen: FVB (Federatie vaktherapeutische beroepen), NVBT (nederlandse vereniging beeldende therapie) en de SRVT (stichting register vaktherapeutische beroepen).
 Carola Mussche |
 Eigen werk Carola Mussche |
 Eigen werk Carola Mussche |
 Eigen werk Carola Mussche |
Na mijn opleiding heb ik samen met mijn man een aantal mooie reizen gemaakt. Backpackend trokken we door afgelegen gebieden van Azië en Peru, Marokko en Egypte. De meest intense ervaring was onze trektocht door de Sinaii-woestijn met een authentieke Bedoeïne-familie en hun kamelen. Zo wonderlijk wat stilte en het ritme van de natuur met je gemoed doet! Het reizen bracht mij werkelijk in verbinding met mijn diepste wezen. Mijn kern. Onderweg is er een levenslange passie voor de oerwortels van het menselijk bestaan ontluikt. Vragen als: Wie zijn wij en waar komen wij vandaan? Hoe heeft de mensheid zich ontwikkeld? Welke Goden aanbidden wij?
Mijn fascinatie voor de mythen van de mensheid is de aanleiding geweest om een reizend poppentheater op te zetten. Van stoffen en panty's heb ik mijn eigen handpoppen, de wezens van het Ringvolk geschapen. Verkleed als tovenares ging ik vervolgens met een schatkist als poppenkast op pad om verhalen te vertellen. Verhalen over de wonderen van het bestaan. Later heb ik als jonge dertiger mijn verhalen, passies en levenservaringen laten samenvloeien tot een persoonlijk boekwerk. Misschien dat ik ooit nog eens een uitgeverij zal benaderen. Hoe dan ook is dit alles tezamen de aanzet geweest om in 2012 mijn eigen beeldende praktijk te starten.
Van 1995-2000 werkte ik als beeldend vaktherapeute in de verslavingszorg (Kentron).
Van 1995-2022 ontwikkelde ik mij verder in de psychiatrie (GGZ-wnb in Halsteren). Door de tijd heen heb ik voor verschillende doelgroepen gewerkt, waaronder stemmingsstoornissen, forensische psychiatrie, FACT en traumabehandeling.
In het jaar 2000 zijn mijn man en ik van Brabant naar Zeeland verhuisd en hebben wij samen ons huidige woonhuis met eigen praktijkruimte verbouwd. Het dorpje Rilland ligt op een smalle landtong tussen de beide Scheldes; precies op de grens tussen België, Zeeland en Brabant.
In 2004 en 2006 ben ik moeder geworden van 2 prachtige zoons en heeft mijn creativiteit een poosje op een laag pitje gesudderd. Het moederschap was voor mij een ware aardverschuiving die mij flink binnenstebuiten keerde. Verleden, heden en toekomst schoven als het ware ineen. Het fascinerende verhaal: 'La Loba' uit het boek: 'De ontembare vrouw' was mijn grote inspirator om uiteindelijk mijn creatieve impasse te overwinnen. Bezieling leren ademen over die delen van mezelf die haast afgestorven leken te zijn.
Mijn spoor gaat verder.....
Van 2007-2009 heb ik een cursus beeldhouwen en boetseren gevolgd. Mijn beelden gingen over botten en het vrouwelijk bekkengebied. Over dragen en verdragen, stilte en aarding. Over het centrum en de natuurlijke oerstaat van mijn eigen zijn. Daarnaast hielp expressieve dans mij om uit mijn hoofd en in beweging te blijven.
Vanaf 2014 kwam ik ineens veelvuldig in aanraking met het sjamanisme en ook de Maya astrologie, de Tzolkin. Wat een thuiskomen! Het sjamanisme verenigde voor mij op natuurlijke wijze alle dingen in de wereld die mij bezig hielden. De natuur als spiegel. Beeldend vormgeven kreeg een geheel nieuwe dimensie en bezieling.
In 2016 heb ik mijn eigen sjamanendrum gemaakt van een wit-zilveren paardenhuid en 13 delen heilig hout. Haar naam is Rif en zij werd mijn trouwe gids-paard tijdens mijn trancereizen door de 3 werelden.
In 2017 heb ik mijn eerste 'healing-quest' geedaan. Elke maanperiode ben ik 3 dagen en 3 nachten in retraite geweest om het 'heilige pad van de waarheid' op het medicijnwiel te bewandelen. Elke stilte-tijd heb ik mijzelf verbonden met de wijsheid van de 13 maanmoeders en hier een persoonlijke creatie bij gemaakt. De laatste winter-maan(d) van het jaar heb ik tenslotte 3 nachten lang het transformatie vuur gehoed en de krachtnaam 'Spelende vrouw' ontvangen.
Het werd mij steeds duidelijker dat beeldende vormgeving voor mij vooral een magische samenwerking is tussen mens en bezielde natuur. In 2019 heb ik bij Suncrow een jaar-training in het mongools sjamanisme gedaan en in 2021 een online cursus over de tradities van het Peruaanse Inca sjamanisme. Hier heb ik mijn 'mesa' (medicijnbundel) gemaakt. Ik kom steeds meer in mijn element. Mijn creaties worden meer authentiek. Als spelende vrouw verbind ik mijn creativiteit graag met de oermaterie van moeder natuur; klei, botten en huiden van dieren, vogelveren, takken, schors en schelpen. Steeds vaker voel ik een levende verbinding tussen mijzelf als rijpe vrouw en het spelende kind van vroeger.
In 2020, mijn 50e 'crone-jaar' geef ik gehoor aan de oproep van de spirits om nogmaals een healing-quest te doen. In de Indiaanse stamtradities, markeren de menarche (1e menstruatie) en de menopauze de bloedmysteriën; waarin vrouwen, de maan en het goddelijke met elkaar verbonden zijn in een reeks van meisje-moeder-crone. De overgang is een fase om je missie waar te maken en het levenstempo te vertragen. Mijn eerste questronde op het medicijn-pad heeft heling gegeven aan mijn innerlijke kind. In de tweede ronde ben ik de kracht van mijn vrouw-zijn gaan omarmen door steeds weer te kiezen voor verzachting en overgave. Inmiddels heb ik mij ook aangesloten bij een vrouwencirkel om elke maand opnieuw het vrouw zijn te vieren.
Tijdens de corona-crisis in 2021 heb ik een sabbatical opgenomen om zoals de slang dat doet, oude huiden af te schuren. Ik was altijd moe en ontdekte dat mijn oude 'GGZ-jas' mij niet meer goed paste. Op datzelfde moment werd mij vanuit het niets een nieuwe baan in de schoot geworpen.
In 2022 heb ik een nieuwe start gemaakt bij DOK018, een kleinschalig behandelcentrum voor kind en jeugd in Goes. In de herfst van hetzelfde jaar kreeg ik daarnaast de mogelijkheid om een half jaar gedetacheerd te worden bij Emergis op de jeugdafdeling voor eetstoornissen. De cirkel is voor mij nu rond.
Door mijn persoonlijke levenservaringen, mijn eigen beeldend proces, mijn reizen en en mijn beroep in de zorg, is er gaandeweg een oorspronkelijke visie ontstaan op mens en creativiteit. Een visie en fascinatie waarmee ik de werkwijze en het workshop-aanbod van mijn praktijk inkleur. Gericht op de waarheid van de wilde vrouw.